Mejuffrouw Muis was moe. Ze was hard aan vakantie toe. Ze wilde zon, ze wilde zee. En Lucaber? Die ging natuurlijk mee. Een hemd, 2 zomerrokken, 3 kilo hondenbrokken. Bikini, zonnebrand, voor in de bus wat krentebollen, de leesmap en de krant. Een pen, een puzzelboekje en voor Lucaber een hondenkoekje. De koffer zat vol. Daar gingen ze dan, naar de Costa del Sol. Daar waren ze dan. Het regende, regende, regende. Het regende dat het goot. Daar zaten ze dan, ze verveelde zich dood. "Laten we onze buren een kaartje sturen Regen, regen, regen, en nog eens regen. Dat valt een beetje tegen. Groetjes, Lucaber en mejuffrouw Muis. PS: We komen nog lang niet naar huis". Want, er was wel een zwemparadijs. En overvolle winkeltjes met mooie Spaanse spulletjes En leuke Spaanse prulletjes. De vakantie vloog voorbij. Ze moesten weer naar huis, Lucaber en mejuffrouw Muis. Weer die verre reis. Moe kwamen ze thuis. Dood op. Dood moe. Ze waren weer aan vakantie toe.