Dit is geen appel. Het is een schilderij van een appel. Meneer René kan zo goed schilderen dat het net echt lijkt. Elke week gaat hij met zijn schilderijen naar de markt. OP de markt heeft Roos het altijd druk. Zij verkoopt kilo's aardbeien, pompelmoezen en komkommers. Naar de schilderijen van meneer René kijkt niemand om. Ook niet naar zijn appel. Kon ik hem maar opeten, zucht hij, dan had ik tenminste niet zo'n honger. Wil jij die appel opeten zegt een vreemde meneer? Dat kan. Hij knipt met zijn vingers en poef de appel wordt echt. Bijt er maar in. Dan worden alle schilderijen echt. Wie ben jij, vraagt meneer René, maar de man is al weg. Even twijfelt meneer René, dan neemt hij een grote hap. Ongelooflijk, alle schilderijen zijn echt geworden. Meneer René rent naar huis en begint meteen aan een nieuw schilderij. net als hij het laatste streepje verf aanbrengt, wordt het echt. Wat smaakt dat lekker. Er is nog zoveel wat hij hebben wil. Een vaas, nog een auto, parfum, champagne, kristallen glazen, een tapijt, een zwembad, een vliegtuig, een tv en ... een heel groot huis. Ha, net als meneer René zich afvraagt of hij een eigen pretpark zal schilderen of een raket naar de maan, gaat de bel. Dag meneer René, ik zou graag een schilderij kopen. Een schilderij, van mij? Maar Roos, ik heb geen schilderijen meer. Kun je er niet eentje maken voor mij? Het spijt me Roos, dat gaat echt niet. Wat nu? Meneer René denkt diep na, heel diep. Dat is het! Wil je me nog een keer helpen, ik wil zo graag een keer een gewoon schilderij maken, een schilderij dat niet echt wordt. Ik dacht het wel. Hij knipt met zijn vingers en alles is verdwenen. De auto's, het zwembad, de boot, het zijn weer gewoon schilderijen geworden. Het kan meneer René niks schilderen. Hij weet al wat hij gaat schilderen. Als het schilderij klaar is gebeurt er...niets. Dolblij loopt hij naar de markt. Je bent terug! Lacht Roos blij. Ik heb een verrassing voor je, zegt meneer René en hij laat trots zijn schilderij zien. Voor Roos.